M2.04 Realizacja procesu mentoringu

4. Praca z osobą uczącą się podczas kształcenia

Rola mentora

Relacja pomiędzy mentorem a podopiecznym jest bardzo skoncentrowana na podopiecznym – na jego rozwoju zawodowym i osobistym. Może uwzględniać dawanie rad, przekazywanie informacji, ustalanie faktów, wskazywanie, samoocenę itp. Niezależnie od metody, nacisk kładzie się zawsze na umożliwieniu podopiecznemu przejęcia władzy nad własnym rozwojem i środowiskiem oraz wzmocnienie go w tym celu. Aby umożliwić to przejście, niezbędne są umiejętności interpersonalne. Obejmują one skuteczne słuchanie, empatię, rozumienie podejścia nieoceniającego oraz umiejętność ułatwiania procesu poprzez umiejętne zadawanie pytań.
Rolą mentora jest: słuchanie, zadawanie pytań, przekazywanie informacji, wiedzy na temat organizacji, dawanie rad na temat rozwoju kariery, przedstawianie różnych perspektyw, oferowanie wsparcia i zachęty, posługiwanie się własnym doświadczeniem w razie potrzeby, konfrontacja i dyskusja na temat bieżących problemów, przewodzenie i podejmowanie decyzji na wczesnych etapach relacji.
Jest to też zachęcanie podopiecznego do: słuchania, precyzowania rozumienia, dzielenia się myśleniem, analizy i refleksji na swój temat, zmiany założeń, brania pod uwagę różnych perspektyw, opracowania i zarządzania planem kariery, brania odpowiedzialności za własny rozwój, podejmowania decyzji w celu maksymalizacji rezultatów relacji mentoringu.

Rola podopiecznego

Od podopiecznego oczekuje się przejęcia własności i prowadzenia relacji, wykorzystywanie wiedzy i doświadczenia mentora w miarę potrzeby. Od podopiecznego oczekuje się bycia otwartym, uczciwym i nastawionym na odbiór, aby umożliwić mentorowi rozmawiać otwarcie i szczerze, w celu pomocy podopiecznemu w przejęciu władzy nad własnym rozwojem i środowiskiem.
Umiejętności interpersonalne są niezbędne i obejmują skuteczną komunikację werbalną, słuchanie, zadawanie pytań i rozumienie, aby wydobyć i użyć wymaganą informację od mentora.
Rolą podopiecznego jest: komunikacja swoich okoliczności w sposób jasny, spójny i uczciwy, zadawanie pytań, gdy nie rozumie czegoś w pełni, przekazywanie informacji, wiedzy o organizacji/zawodzie i karierze, aby pomóc mentorowi w zapewnieniu rad i pomocy, działanie zgodnie z radą w zakresie rozwoju kariery, przyjmowanie różnych perspektyw, akceptowanie wsparcia i zachęcania, przekazywanie własnego doświadczenia, aby wspomóc dyskusje, przewodzenie, prowadzenie i podejmowanie decyzji – gdy relacja jest już ustanowiona.

Relacja mentoringu

Relacja mentoringu może być potężnym doświadczeniem pozytywnym. Umożliwia i rozwija większe poczucie pewności siebie, poprawiając umiejętności zawodowe i osobiste obu stron. Aby zapewnić powodzenie doświadczenia/relacji, potrzebnych jest wiele czynników.

Czynniki powodzenia

Jest wiele czynników, które przyczynią się do udanej relacji pomiędzy mentorem i podopiecznym:

• Jasne wytyczne, co do ról i obowiązków obu stron
• Uzgodnione i wspólne rozumienie charakteru i rodzaju wsparcia
• Zaangażowanie na rzecz zasad i wartości systemu mentoringu
• Umiejętności mentora i podopiecznego
• Czytelna komunikacja w obu kierunkach
• Czytelna komunikacja to podstawa dla wszystkich innych czynników.

Dzięki konstruktywnemu i pełnemu empatii dialogowi relacja może się rozwijać, umożliwiając obu stronom przekazywanie swoich pomysłów, nawiązywanie dyskusji i kontynuowanie rozwoju zawodowego. W takim środowisku obie strony mogą dobrze prosperować.