Μάθημα για μέντορα στον τομέα της οικολογικής βιομηχανίας

Τη δεκαετία του 1970 οι Kenneth Thomas και Ralph Kilmann προσδιόρισαν τους πέντε κύριους τύπους των συγκρούσεων. Υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι έχουν συνήθως ένα προτιμώμενο τρόπο που συγκρούονται. Ωστόσο, επισήμαναν, επίσης, ότι οι διαφορετικοί τύποι είναι πολύ χρήσιμοι για τις διαφορετικές καταστάσεις. Έτσι ανέπτυξαν ένα εργαλείο τύπων συγκρούσεων (Thomas-Kilmann Conflict Mode Instrument - TKI), το οποίο βοηθάει να προσδιορίσετε με ποιο τρόπο συγκρούεστε. Οι τύποι είναι:

Τύποι συγκρούσεων (προσαρμοσμένο από Thomas και Kilmann)

1. Ανταγωνιστικός: Οι άνθρωποι που τείνουν προς ένα ανταγωνιστικό τρόπο έχουν μια σταθερή στάση και γνωρίζουν τι θέλουν. Συνήθως λειτουργούν από θέση ισχύος, που πηγάζει από πράγματα όπως η θέση στην επιχείρηση, η ιεραρχία, η εμπειρία ή η ικανότητα πειθούς. Αυτός ο τύπος μπορεί να είναι χρήσιμος όταν υπάρχει έκτακτη ανάγκη και πρέπει να ληφθεί γρήγορα μια απόφαση, όταν η απόφαση δεν είναι δημοφιλής ή όταν καταφέρεται εναντίον κάποιου που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί μια κατάσταση εγωιστικά. Ωστόσο, μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται πληγωμένοι, δυσαρεστημένοι και πικραμένοι όταν χειρίζονται λιγότερο επείγουσες καταστάσεις.

2. Συνεργαζόμενος: Οι άνθρωποι που τείνουν προς ένα συνεργατικό στυλ προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες όλων των εμπλεκόμενων ατόμων. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να είναι πολύ θετικοί σε αντίθεση με τους ανταγωνιστικούς, συνεργάζονται αποτελεσματικά και αναγνωρίζουν ότι όλοι είναι σημαντικοί. Αυτό το στυλ είναι χρήσιμο όταν χρειάζεται να συγκεντρωθούν πολλές απόψεις για να βρεθεί η καλύτερη λύση, ειδικά όταν έχουν υπάρξει προηγούμενες συγκρούσεις στην ομάδα ή όταν η κατάσταση είναι πολύ σημαντική για ένα απλό συμβιβασμό.

3. Συμβιβαστικός: Οι άνθρωποι που προτιμούν ένα στυλ συμβιβαστικό προσπαθούν να βρουν μια λύση που θα ικανοποιήσει όλους τουλάχιστον μερικώς. Ο καθένας αναμένεται να εγκαταλείψει κάτι και ο συμβιβαστής ομοίως. Ο συμβιβασμός είναι χρήσιμος όταν το κόστος της σύγκρουσης είναι υψηλότερο από το κόστος της απώλειας, όταν οι αντίπαλοι παρόμοιου βεληνεκούς βρίσκονται σε αδιέξοδο και όταν παρέλθει μια προθεσμία.

4. Διευκόλυνσης: Αυτό το στυλ δείχνει την προθυμία κάποιου να ικανοποιήσει τις ανάγκες των άλλων σε βάρος των προσωπικών του αναγκών. Αυτός ο τύπος ανθρώπου συχνά ξέρει πότε να αφήσει μια κατάσταση στους άλλους, αλλά μπορεί να πεισθεί να παραδοθεί σε μια κατάσταση ακόμη και όταν δεν υπάρχει δικαιολογία. Αυτό το άτομο δεν είναι διεκδικητικό, αλλά είναι ιδιαίτερα συνεργατικό. Η διευκόλυνση είναι απαραίτητη όταν τα θέματα έχουν μεγαλύτερη σημασία για τον έναν από τους δυο εμπλεκόμενους, όταν η ηρεμία είναι πιο πολύτιμη από τη νίκη ή όταν θέλετε να είστε σε θέση να συλλέξετε τη «χάρη» που δώσατε. Ωστόσο, οι άνθρωποι μπορεί να μην επιστρέψουν τη «χάρη» και συνολικά αυτή η προσέγγιση είναι απίθανο να δώσει τα καλύτερα αποτελέσματα.

5. Αποφυγής: Οι άνθρωποι που τείνουν προς το στυλ αυτό επιδιώκουν να αποφύγουν πλήρως τη σύγκρουση. Αυτό το στυλ χαρακτηρίζεται από τη λήψη αμφιλεγόμενων αποφάσεων, την αποδοχή των προεπιλεγμένων αποφάσεων και την απροθυμία να πληγώσουν τα συναισθήματα κάποιου. Μπορεί να είναι κατάλληλο το στυλ αυτό όταν η νίκη είναι αδύνατη, όταν η αντιπαράθεση είναι ασήμαντη ή όταν κάποιος άλλος μπορεί να λύσει καλύτερα το πρόβλημα. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, πρόκειται για μια αδύναμη και αναποτελεσματική προσέγγιση.

Μόλις κατανοήσετε τα διαφορετικά στυλ, μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε για να σκεφτείτε την πιο κατάλληλη προσέγγιση (ή μείγμα προσεγγίσεων) για την κατάσταση στην οποία βρίσκεστε. Μπορείτε, επίσης, να σκεφτείτε τη δική σας ενστικτώδη προσέγγιση και να μάθετε τι πρέπει να αλλάξετε αν αυτό είναι απαραίτητο. Ιδανικά μπορείτε να υιοθετήσετε μια προσέγγιση που να ανταποκρίνεται στην κατάσταση, να επιλύει το πρόβλημα, να σέβεται τα νόμιμα συμφέροντα των ανθρώπων και να αποκαθιστά τις σχέσεις εργασίας που έχουν υποστεί βλάβη.